'BEN, DEĞİL;BİZ!

Birey olabilmek toplumdaki farkındalıkla başlar aslında.Nerde ve kim olduğunun farkına vardığında,yalnızken hayatın gerçek anlamından uzaklaştığını anladığında;''farkında olduğunda'' birey olarak var olabiliyor insan.Karalanmış birkaç satır insandan öte birey olarak nasıl bir sorumluluk altında olduğumuzu anlatmaya yetmeyecek biliyorum ama dünya farkında olduğumuzda ve üzerimize doğuştanmışçasına yapışmış olan bencilliğimizden kurtulduğumuzda güzel bir yer olacak.

''İnsanlar el ele tutuşsa ,birlik olsa,hayat bayram olsa...''diyerek yarına umutla bakam çocuğun sesine karıştıkça silah sesleri,tedirgin oluyorum yarından.Kardeş kardeşe düşman oldukça 'Tek yürek Türkiye!'sloganlarına eşlik etmekte zorlanıyorum.Bir dünya bırakın biz çocuklara,ıslanmış olmasın gözyaşlarıyla...'diyen çocuktan gizliyorum çocuk işçileri,açlıktan ölen bebekleri,nükleer bomba saldırılarından sonra gülmeyi unutan yavruları,minik Aylan'ın yürek yakan fotoğraflarını.Büyüyünce avukat olmak istiyorum,dünyaya adalet dağıtacağım diyenler var ya 'Özgecan şu an aramızda değil!' diyemiyorum onlara.Doktor olmak istiyorum derken de yok sayamıyorum hiç kapanmayacak yaraları,iyileşmeyen acıları.

Tertemiz havayı ciğerlerime doldurup uçsuz bucaksız denizleri seyre daldığım,elimde kitap,yanımda bisiklet kendimi çiçek bahçelerinde bulduğum hayallerimi erteledikçe erteliyorum.Peki ya hem böylesine tedirgin ve henüz yolun başındayken,bu kadar hayal kırıklığına uğramışken nasıl hala bulabiliyorum aydınlık günleri bekleyecek gücü kendimde?Çünkü herkesin bilgisayarlara,telefonlara gömüldüğü günümüzde bana mum ışığında saatlerce yaptığı sohbetle anlatan büyüklerim var,kardeş kardeşi vursa da İstiklal Harbi'ni öğrendim ben;dinledim,yaşadım sözlerle sayfalarla.Günden güne artsa da fabrikalar,deniz kıyısına vuran ölü balıklar,yerlerdeki plastikler,tertemiz bir dünyaya inanan nice insanlar tanıdım;kavgalara şahitlik ettim ama nice sağlam dostluklar da gördüm.Birçok yerden birçok kez kırıldım belki ne var ki birçoklarını inandırabileceğim bir dünya da kurdum kendime ve geleceğe.

Bugünün gençleri,yarının kurucuları olarak düşeceğiz hayallerimizin peşine.Çocukları bilgisayarların soyut dünyasından uzaklaştırıp yaşadığı dünyayı anlamaya çalışan bireyler olarak yetiştireceğiz,vatan toprağının herkese yetebileceğini öğreteceğiz;silahları,bombaları toplatıp durduracağız üretimini,gerekirse diplomatik savaşlar vereceğiz;zekayı,bilgiyi kısa yoldan zengin olmaya değil çok çalışıp çok kazanmaya,birlikte kazanmaya harcayacağız;çocuğa çocuk olmayı,beton yığınlarında yemyeşil çayırlara kaçmayı öğreteceğiz.

Kadının yaratılış amacının kölelik olmadığını kazıyacağız ataerkil toplumların zihniyetine,sevgileri yücelteceğiz körelttiğimiz nefretlerin üzerine.Millet olmanın ne demek olduğunu birlikteyken daha güçlü olduğumuzda anlayacağız.

Tarihimizi tanıyacağız önce.Geleceğin temellerini hatalarımızın farkına vardığımızda daha sağlam atacağız.Bugüne inanıp imkansız sanılanı gerçekleştiren Fatih'i,koca mermiyi sırtlayan Seyit Onbaşı'yı,Yunana karşı mertçe direnen Hasan Tahsin'i getireceğiz tarih sayfalarından.Onların ışığında ilerleyeceğiz. Biz olacağız millet ruhunu yaşatan,emaneti koruyan,geleceği bugünden planlayan.

Cehaleti kız çocuklarının okutulmadığı günlerde;kan davalarını yasanın yerini törenin aldığı günlerde;çaresizliği bilginin kullanılmadığı,bilimin desteklenmediği günlerde;adaletsizliği demokratik rejimlerin yokluğunda geçirdiğimiz günlerde bırakacağız.kaybedecek zamanımız kalmadığı gibi hatalarımızı tekrarlamak lüksümüzü de elimizde bulundurmuyoruz.

Demokrasiyi,insanlığı,fedakarlığı zemine oturttuğumuz;yaşamın birayin çıkarlarından çok genelin yararıyla uzlaştığı bir gelecek için çıkacağız yola.Ütopyalar kurmak yerine yazılabilirden çok yaşanılabilir bir dünya hayalinde buluşaçağız.Buluştuğumuz ortak payda-ki bu vatandır-bizi harekete geçirmek için ve tüm gücümüzü uğrunda harcayacağımız en hakiki nedeni oluşturmak adına yeterlidir.

Bizler canla başla dünyadaki adaletsizliğe,düzensizliğe,ırkçılığa,hiyerarşiye,maddi kaygılarla başlayan çıkar kavgalarına,politik hedeflerle içine düşülen savaşlara karşı dimdik ayakta durup mücadele ettikçe hem kendimizin hem vatanımızın geleceği hem de dünya adına nice zaferler kazanacağız.

Gün gelir ki sevmeyi öğreniriz karşılıksız.Değerlerimizden ödün vermemeyi öğreniriz.Emanetlerimizin yegane bekçisi olduğumuz gibi geleceğe uzanan oluruz. Biz yüreğimizi ortaya koyduğumuz gün zaman,mekan kavramını unutur,'Millet!'oluruz.Dünden kopar bugün oluruz,gelecek oluruz.

Nasıl bir gelecekte sorusuna tek yanıt oluruz:BEN'den uzak BİZ'li gelecek...