SON PERDE

Unutmak bir devrimdi,evet!Uğruna parça parça eksildiğimiz kutlu bir devrim.Yaşlandıkça unutmalarımız da bu yüzden,ağır geldiğinden geçmiş omuzlarımıza.Üzüntülerimizi,acılarımızı,eskiyen aşklarımızı silme çabamız da hastalıklı bir hafızayı taşıma zahmetini yüklenememesinden insanoğlunun.Törpülenmeli elbet hafıza,hem de öyle yük olmasını beklemeden biten günlerin.Her yeni güne eksik başlamak gerek,yeni mutluluklara yer açmak adına.Sırtınızdan bıçaklayanları silmelisiniz,sevenleri unutmamak adına;kötü sözler duyduysanız unutmalısınız,yeni hikayeler yazabilmek adına;birileri neden olduysa gözyaşlarınıza kesip atmalısınız,inadına gülebilmek adına.Ölümü bile bile,ölüme doğru yaşıyor ya insan sırf bu yüzden bencilce yaşamalı,son perdede 'yaşadım'diyebilmek adına.

Bazı hikayeler soruları azaltmak adına kağıtlara dökülür,insanın kendisine sorgusunu bitirebilmek adına.Bazı yazılar cinayettir,kendi canına katleder insan;cezasını kağıtlar öder,kırık kalemler öder,geceler öder,uyku öder;ucu dokunmaz yazdırana.

Kaldı ki çok söz tükendiyse gitmeler uğruna

Gidenlerin ardından dökülen sular buhar olup karıştıysa özlemin rüzgarına

Boşa değildir ağıtlara gözyaşı olan anılar

Bitmediyse eğer canını yakan,sevgiden çok nefreti andıran

Hatırlandıkça acıtanlar

Belli ki boşa değil antidepresanlar

Boş alkol şişeleri ve yandıkça yakılan sigaralar

Kaldı ki ne varsa harcadığım örtmek uğruna duyguları,duyulanları,anımsananları

Geceler tükettim,şiirler tükettim,nice gözyaşları ve nice zamanlar

Çokmuşçasına Tanrı'nın zamanları

Belli ki çoktu

Olmasaydı dinerdi ruhuma bir tokat gibi,hançer gibi,çıkarmaya çalıştıkça batan bi cam parçası gibi dokunanlar

Zamanı çoktu Tanrı'nın terbiye etmeye ruhları

Sanılarım o yöndedir ki sevgiler ve mutluluklar bu yüzden bi bahar görünümündeydi

Sonsuz mutluluğa giden yol fani acılarla doluydu

Uzun uzadıya hastalıklı ruhların ölüm dansıydı sahnelediğimiz.

-Meltem AKÇAY