Siyah Ve Beyaz

Doğdu güneş uzun süren gecenin üzerine

Ne var ki batmak için yükselmişti göğe

Başlayan yeni güne açtı gözlerini küçük kız

Lakin biliyordu uyandığı günü teslim edeceğini geceye.

Yormayın hayatın bu kargaşasını düzensizliğine

Yaşamak dediğin adaletten ibaretti işte.

İnsanın omuzlarını eğen

Hakkıyla yaşamanın sorumluluğuydu yetmişinde

Ve insan ölür günü geldiğinde

O gün-yani hayata karşı sorumluluklar bittiğinde-

Adalettir yaşamak bildiğin

Her ''Özgürüm!'' sözüne karşılık yeni sorumluluktur

biriktirdiğin.

Doğar doğmaz başlar sorumluluğun

Her bedelsiz nefes alışına nefes verme zorunluluğun.

Sadece birbirine karşı değildir

Yahut birbirinden sorumlu değildir insan

Sorumluluk hayattır,hayatladır,hayata karşıdır

Yaşadığın her an.

Kanatlara sahipsindir,evet

Fakat uçmayı öğrenmek zorundasın

Öğrenmek hakkındır,doğru

Fakat yanlışlardan sorumlusun

Belki yanlışlar da hakkım diyeceksin

Ne var ki sorumluluğundur doğruya erişmek

Dedim ya her hak diye sahiplendiğin

Sorumluluk olur yüklenir omuzlarına.

Sorumluluklar birikti diye korkma sakın

Ne kadar korkarsan o kadar esir düşersin hayata

Sorumluluğunu bilen insan yaşamayı öğrenmiş demektir.

Çünkü ödemiştir bedelini özgürlüğünün

Sorumluluğunu bilen insan özgürdür.

Kanatlara sahip ol ve uçmayı öğren

Ve cesur ol,yüksel göğe yükselebildiğin kadar

Senin olsun sorumluluğu yere çakılmanın

Yanlışlarının sorumluluğu da öyle.

Unutma,özgürlük gökte

Ve senin asıl yerin de öyle.

Unutma,yaşamak dediğin

Tüm sorumlulukların ağırlığına karşın

Yükselebilmek göğe,alabildiğine...

-Meltem AKÇAY